Przełęcz Kocierska
Przełęcz ta stanowi najniższy punkt w głównym grzbiecie- Beskidu Małego, od przełomu Soły po Skawę i zasługuje na uwagę z powodu ciekawej konfiguracji otoczenia i drogi kołowej przechodzącej przez nią z Andrychowa do Żywca (27 km). Dziwna to przełęcz. Zbiegają się w jej rejonie niemal jak w zworniku trzy grzbiety: z zach. na wsch. ciągnący się główny grzbiet, do którego tuż na zach. od niej włącza się od pn. zach. opadający ku Porąbce grzbiet Wielkiej Bukowej (745 m), Bukowskiego Gronia (729 m) i Palenicy (782 m). Od dawna przechodziła tędy kamienista droga, którą jeździły fury naładowane polską solą na Węgry i wracały z winem węgierskim. Tuż koło przełęczy, gdzie dziś osiedle Gładkie, zatrzymywali się podróżni w przydrożnym zajeździe, który uległ pożarowi w 1908 r. Na miejscu lichej drożyny zbudowano w połowie XIX w., pracą więźniów ze Szpilbergu i Wiśnicza, śmiałą szosę, która z poziomu ok. 430 m w okolicy Targanie pnie się pięknymi serpentynami na przestrzeni zaledwie 4 km na wysokość 718 m. Równie efektowny jest przebieg drogi na pd. w prześliczną ustronną doi. Kocierską. Malowniczości przydają jej stale zmieniające się widoki i wspaniałe lasy jodłowe. Od strony pn. pięknie przedstawia się oryginalny bastion Jawornicy, zaś od pd. wciśnięta między grzbiet Sciszków Gronia i główny grzbiet Beskidu Małego — pełna leśnych uroczysk dol. Kocierską. Dzięki znajdującej się tuż na zach. od drogi st. tur. PTTK (25 MN w lecie, 7 w zimie), turyści wędrujący czerwonym szlakiem głównym grzbietem Beskidu Małego, znajdują tu dogodny punkt noclegowy, na połowie drogi między doi. Soły a schr. na Leskowcu.
