Łamana Skała
Najwyższy szczyt Beskidu Małego wznosi się w głównym grzbiecie tej grupy i wyróżnia dzikością i ponurym, pełnym złomów skalnych lasem, który go niemal w całości zarasta. Szczególnie dzikie są zbocza i roztoki, którymi opada Madohora w doi. pot. Kocierz oraz ku pn. Brak widoku, zwłaszcza w zestawieniu z widokowymi halami Leskowca spowodował, że Madohora sama przez się nie jest celem wycieczek i zwiedza się ją w czasie wędrówek głównym grzbietem Beskidu Małego. Wiele sporu wywoływała i wywołuje właściwa nazwa szczytu. Nazwa Łamana Skała jest bardzo stara, gdyż zjawia się w dokumencie z 1445 r., ustalającym podział księstwa oświęcimskiego i wyodrębnienie z niego księstwa. Zatorskiego. Ustalono wówczas granicę obu księstw, jako przebiegającą m. in. przez Łamaną Skałę, co przetrwało do dnia dzisiejszego w postaci pow. żywieckiego i wadowickiego. Nie jest dostatecznie wyjaśnione, dlaczego przywiązała się do niej słowacko brzmiąca nazwa — Madohora, choć prawdopodobne wydaje się, że wiąże się z pasterstwem wołoskim, w którym — jak wiadomo — wiele również było elementów słowackich. Nazwa Łamana Skała jest jeszcze z innych względów słuszna, gdyż rzeczywiście wiele na niej złomów skalnych.
